صبح دو مرغ رها

                    بی صدا

صحن دو چشمان تو را ترک کرد

شب،دو صف از یا کریم

بال به بال نسیم

از لب دیوار دلت

                   پر کشید

آفتاب،خار و خس مزرعه ی چشو تو

آبشار،

موج فرو خفتهای از چشم تو

میشود از باغ نگاهت هنوز

یک سبد از میوه ی خورشید ،

                                    چید.